Dwa wspomnienia o powstaniu

autor zdjęcia: NAC

źródło: Rzeczpospolita

Widok na zniszczony przez Niemców kościół św. Aleksandra na placu Trzech Krzyży w Warszawie, 1945 r.  Na pierwszym planie: figura św. Jana Nepomucena

Odkąd pamiętam, w domu moich dziadków Zdzisława i Natalii Łepkowskich podczas wszystkich uroczystości i przyjęć zawsze rozmawiano o powstaniu warszawskim. Nie przypominam sobie jednak żadnej żałobnej atmosfery ani tkliwych patriotycznych dyskusji o sensie tej walki. Przy dobrze zakrapianym jedzeniu wspomnienia szybko zamieniały się w wieczór piosenki powstańczej. Szczególnie kiedy na imprezie pojawiali się ciekawi goście. A bywali tu przedwojenni komendanci policji, przyjaciele z BBWR, literaci tacy jak Stefan Wiechecki, a nawet przedwojenni komicy: Ludwik Sempoliński i Kazimierz Krukowski „Lopek”, którego asystentem w TVP był zresztą mój ojciec. Ale prawdziwą gwiazdą tych spotkań był brat mojej babci Natalii, wujek Władysław Jasiński – postać godna powieści historycznej. Miał bowiem 16 lat, kiedy przerywając naukę w pińczowskim...